Vergelijkingen
Deze pagina toont vergelijkingen tussen uitvoeringen van eenzelfde muziekstuk in het ene geval met veel en het andere geval met weinig-geen vibrato.
Itzhak Perlman Vivaldi The Four Seasons Spring
https://www.youtube.com/watch?v=TKthRw4KjEg
Kijk vanaf 3:20 minuten
https://www.youtube.com/watch?v=RmTBdIU3LbQ
Vivaldi, The Four Seasons "Spring" / Le Quattro Stagioni "La Primavera" (Ton Koopman & Andrew Manze)
Kijk v.a. 3:15 minuten
=======================================
Itzhak Perlman Sarasate Zigeunerweisen (2006)
https://www.youtube.com/watch?v=wEmbFSiJzEQ
Met veel vibrato
Pablo de Sarasate himself (1904) Zigeunerweisen
https://www.youtube.com/watch?v=ABm7nMVyNh4
Vrijwel zonder vibrato
=======================================
Joseph Joachim plays Bach Sonata #1 (1902)
https://www.youtube.com/watch?v=tixMlx2YOwI
https://www.youtube.com/watch?v=Fw998QWfcJs
Zonder vibrato
Fritz Kreisler - Bach Son. #1 – Adagio (1920)
https://www.youtube.com/watch?v=tA2V2JHczLE
Met veel vibrato
=======================================
Beethoven Vioolsonates Op.30
Uitvoering door Raymond Honing (fluit) en Ursula Dütschler (fortepiano)
Spotify:
Beethoven Sonate, opus 30 No. 3 G-Dur (arr. L. Drouet)
Raymond Honing - 8-kleppen-traverso; Ursula Dütschler - Fortepiano
of enkele flitsen op YOUTUBE: https://www.youtube.com/watch?v=lAzWm4rXhXA
of op Spotify: https://open.spotify.com/track/1W1w9kV8vlUrUFUgvIH3Nj
Zonder vibrato
Raymond Honing speelt net zoals Mutter, het begin van dit tweede deel een beetje geheimzinnig. Schitterend en overal zonder vibrato en met veel aandacht voor de toonvorming in relatie tot de muzikale frase.
===================================================
Uitvoering door Anne-Sophie Mutter en Lambert Orkis
YOUTUBE
Beethoven.Violin.Sonata.No.8.Op.30.[Anne-Sophie.Mutter.-.Lambert.Orkis
https://www.youtube.com/watch?v=M5ryzTkech8 vanaf 7:10 minuten
Mét vibrato
Mutter speelt de eerste 21 seconden heel mooi mysterieus. Je hoort een viool die senza-vibrato de komende spanning van het langzame deel inleidt.
Helaas! Vanaf de 22e seconde horen we meteen weer de bekende viool-vibrato-toon die je honderdduizend keer per dag kunt beluisteren op radio en tv en waarvan je bij elke toon het verloop kunt voorspellen. Het lijkt wel alsof er ineens een heel andere violiste speelt. Héél jammer!
Hieronder is een vergelijking tussen beide uitvoeringen te downloaden. Het is een klein mp3-bestand dat van beiden het begin van het tweede deel laat horen.
In dit geval eerst de uitvoering van Honing, daarna die van Mutter.
=======================================
https://www.youtube.com/watch?v=JMQ40AwfUQ4
Maxim Vengerov Toccata and Fugue A minor - J.S. Bach
https://www.youtube.com/watch?v=lSFDCzzYWs0
Krylov - Bach - Toccata and Fugue
=======================================
Tegenwoordig weten we ook meer over hoe er vroeger gespeeld werd.
Een barokviool vergeleken met de moderne viool en bijbehorende speelwijzen levert aanmerkelijke verschillen op. Het vibrato speelt een belangrijke rol in de verschillen.
Moderne viool & barok viool
https://www.youtube.com/watch?v=96kej9yK8To
Twee Russen doen het voor...
NEE EN JA
Non-vibrato en vibrato in één gezamenlijke uitvoering.
Wonderlijk is het verschijnsel van de combinatie van vibrato en non-vibrato. Een speelgroep begint te spelen en er is geen vibrato te horen. Alles wordt zo strak als een liniaal uitgevoerd met alle aandacht voor crescendo en decrescendo en wat er ook maar ter beschikking is om een toon spanning en extra leven in relatie tot andere tonen te geven. De inleiding bevat ook vaak een voorschot op de hoofdmelodie, die de zanger of zangeres aanstonds ten gehore zal brengen.
Dan start de zanger(es) en begint met een ongelofelijk mooie strakke toon... die eindigt in een onvermijdelijk vibrato, dat nog eens een extra vergrote amplitude krijgt.
Dit is muzikaal gezien moeilijk te begrijpen door de toehoorder. Zo passen beide uitvoeringen toch niet meer bij elkaar?!?
Nog zo'n voorbeeld:
Op Youtube is de schitterende Aria. Ach, bleibe doch, mein liebstes Leben (BWV 11) te horen.
Hoe heerlijk en ook magistraal zetten de strijkers met strakke streken de inleiding in. De alt begint met een opmaat. Helaas krijgt deze meteen al de volle mep van het toegepaste geëxalteerde vibrato.
Hoe is het mogelijk dat een dirigent geen eenheid van opvatting wil laten horen!
Zangers zouden zich minder solist en meer orkestlid moeten voelen.